O książce: 2012 / „Jedynym powodem, dla którego tam byłem, było to, że musiałem ją odprowadzić z salonu do drzwi wejściowych. Szedłem z tyłu. I było to miłosierdzie niesłychane, bo była pięknością, rozkwitła w jednej chwili, a ja pozostałem tą samą niezdarną rówieśniczką (tylko o rok starszą) i ledwo odważyłem się do niej zbliżyć, kiedy wróciliśmy do domu na tydzień. Przechodząc te nędzne dziesięć stóp, nie śmiałem nic powiedzieć ani nawet dotknąć, ale w głębi duszy miałem nadzieję, że sama coś zrobi, w ramach żartu, z czystej kokieterii, po prostu dlatego, że byliśmy razem i zupełnie sami. Jak się czuła ? uroczy! Z tymi krótkimi, lśniącymi włosami, z tą nieskrywaną pewnością siebie, którą piękne amerykańskie dziewczyny nabywają w wieku osiemnastu lat, tak odważną, tak radośnie pewną....»